Bad Fusch, een bezoek aan een historisch Kuuroord

Dochter Auswander voelt zich niet fit, wat keelpijn, druk op de oren, wat minder goed geslapen. Ik besluit haar af te melden van school, kan ze even bijkomen. Ik krijg de directeur persoonlijk aan de lijn. ''Heeft u al een afspraak bij de dokter gemaakt'' vraagt hij me. Pardon, denk ik, afspraak bij de dokter? Hij verteld me dat dit hier de gang van zaken is, en dan is een leerling echt afgemeld. 

Vreemde toestand denk ik bij mezelf. In Nederland ''mag'' je na een week ziek zijn en na de nodige huismiddeltjes geprobeerd te hebben, nog eens een afspraak maken bij de huisarts, en hier moet ik eigenlijk bij de 1e symptomen al de dokter bellen. Ik vertel dat dochter Auswander eerst gewoon even thuis blijft en dat ik pas de dokter bel als ze echt ziek is. De Herr Director zal ook wel gedacht hebben: Wat een vreemde gang van zaken bij die Hollanders!

Gisteren vertelde ze me dat ze echt zin had in oma's tomatensoep. ''Ach kon oma nu maar even een pannetje langsbrengen''. Ik ken dat gevoel wel, als je niet helemaal fit bent kun je soms echt naar iets smachten. Maar nee, 1000 km rijden voor een pannetje tomaten soep van oma dat doen we maar niet. Dus toen ik vanmorgen even bij de Billa was hier in het centrum heb ik gelijk wat spulletjes gekocht voor een tomatensoep en mijn best gedaan om er iets lekkers van te maken. En gelukkig werd mijn versie van de tomatensoep goed gekeurd. Haar gezicht straalde toen ze heerlijk van de soep at. Ze zeggen wel eens dat soep een goed medicijn is, nu dat was zeker te merken.

Morgen ga ik trouwens een ''Schnuppertag'' meedraaien binnen de thuiszorg. Even een dag om te kijken of dit van beide kanten ons wat toelijkt. Wel spannend!

Dan heb ik natuurlijk ook een leuke wandeling voor jullie, op een heel bijzonder stukje aarde: het voormalig kuuroord Bad Fusch.

Kneippanlage Bad Fusch

Start: 3 mogelijkheden  hetzij in Fusch, dan wordt de wandeling 4 km langer en loop je langs de Badestrasse licht stijgend omhoog naar het voormalige kuuroord. Of je rijd omhoog met de auto en parkeert de auto daar, maar de ruimte is daar beperkter, en dan is het eerder een lichte spatziergang, maar werkelijk waar enorm mooi.  Volgens internet zou je de auto ook bij de Embachkapelle kunnen parkeren, iets verder richting de Grossglocknerstrasse en vanuit daar omhoog kunnen wandelen. Dan zou het een pad met stijging zijn, maar natuurlijk. Deze route staat nog op de bucketlist om te proberen.

Een stukje geschiedenis:

Dit gebied was al eeuwen terug bekend om zijn bijzondere Heilquellen, vroeger waren er zelfs 11,maar tegenwoordig zijn er nog 3 over, door lawines, overstromingen, maar ook door natuurlijk verloop verdwenen meerdere bronnen. In zijn glorietijd was het een Mondaine plaats, met Kuurhotels, kegel en tennisbaan. Vanaf het station in Bruck ging een speciale Stellwagendienst omhoog om de Kuurgasten te vervoeren. ze kwamen hier voor drinkkuren, badkuren en de schone lucht. In het zomerseizoen waren dat vaak wel 500 gasten.

Na de 1e wereldoorlog kwam de teloorgang: een slechte verbinding met de buitenwereld en de concurrentie met grotere, beter bereikbare kuuroorden, maar ook een aantal branden en lawines deden geen goed. Na de 2e wereldoorlog probeerden ze het Kuuroord weer nieuw leven in te blazen, maar mislukte. Vanaf 2008 is de Badstraat weer open gesteld voor auto's, al is de weg smal en niet geheel geasfalteerd, maar wel prima te berijden. De Gemeente en het tourismusverband en de nieuwe bezitter zijn stap voor stap bezig gegaan om het gebied weer aantrekkelijk te maken. Tegenwoordig kun je de 3 overgebleven bronnen dus weer bezoeken. Er is een uitzichttoren, een ''voel je relax schommel'' een labyrinth en verschillende arm en been kneipbaden die je kunt gebruiken. Je kunt wandelen in de bossen en naar de mooie Teich, een schitterend kristalhelder meertje. Vooral op een warme zomerdag zal dit enorm verfrissend zijn voor lijf en leden denk ik. Er is ook een ''Jausenstation'' waar je lekkere, zelfgemaakte gerechten kunt eten of een lekker koude drank. 

Te midden van het imposante berglandschap aan de voet van de Grossglockner Hochalpenstrasse, gingen we op zoek naar de oude Heilquellen met hun heldere, koude, gezonde water. Op het moment dat wij er waren was nog alles nog gesloten en dus heerlijk rustig, af en toe zagen we een andere wandelaar. Het bos, met zijn mos bedekte bosbodem leek me wel een sprookjesbos toe, de vogels floten op hun allermooist en dan dat meertje, kristalhelder en zo mooi blauw groen van kleur! We gingen op een bankje gewoon even heerlijk genieten . Dochter Auswander ging op onderzoek en ontdekte al gauw wat mooie rupsen in het groen en ook nog een hagedis, het lijfje dik van de jonkies die ze binnenkort zou gaan baren. De zon scheen op onze wangen en we genoten van al het moois. De bronnen die je onderweg ziet zijn geweldig om te aanschouwen, het water klatert en natuurlijk moesten we ook even proeven. Het water van de  ''augenquelle'' moesten we natuurlijk ook even in onze ogen sprenkelen, want je weet maar nooit toch, wie weet zou onze zicht nog wel wat beter worden? ;